Гэта старонка была вычытаная
- І век ня знаў ён дум свабодных,
- І крыўдзіў свой брат — чалавек.
Вам страшна нашай сьлёзнай песьні,
І жальбы страшна вам глухой?
Вам жутка сонца на прадвесьні?
Мілей вам холад з цемнатой.
- А што-ж вам беларус такога
- Пасьмеў зрабіць, пасьмеў сказаць?
- Эх, трэба ўчыць яшчэ вас многа,
- Як свайго брата шанаваць.
Эх, кіньце крыўдамі карміцца,
Кожын народ сам сабе пан;
І беларус можа зьмясьціцца
У сямьі нялічанай славян!
- Напасьцяй, лаянкай напраснай
- Грудзей ня варта мазаліць!
- Не пагасіць вам праўды яснай:
- Жыў беларус — і будзе жыць!
Ня столькі „хамскія“ натуры
На карках вынясьлі сваіх!
І сьвіст даношчыкаў пануры,
Паверце, не запудзіць іх!
- К свабодзе, роўнасьці і знаньню
- Мы працярэбім сабе сьлед!
- І будзе ўнукаў панаваньне
- Там, дзе сягоньня плача дзед!
- („Ворагам беларушчыны“).
- („Ворагам беларушчыны“).
|}
Яшчэ вастрэй на тую-ж тэму гавора Гальяш Леўчык.
|
Хто адрокся сваіх, |
