Зыходзіш ты туды, скуль ня прыходзяць, |
Так у лепшую будучыну верыў ня толькі Янка Купала, але і ўвесь беларускі культурны асяродак "Наша Ніва", а за імі і ўвесь народ. Яны казалі што "хоць-вайна" з яе страшэнствамі прымарозіла маладыя ўсходы, хоць багата рабочых рук адарвала ад роднае нівы і паставіла ў рады войск хоць агульны застой стрымлявая ўзрост беларускага нацыянальнага руху, - мы верым у сілу і моц культуры, каторая адбудуе ўсе страты нашы ад вайны, верым, што мінецца сьцюжа з марозамі, што ізноў заясьнее сонейка, - абы толькі мы самі ператрывалі час ліхалецьця, абы асталіся цьвёрдымі і моцнымі ды не загубілі сваіх найдаражэйшых ідэлаў і нашае веры ў іх".
З гэткімі спадзеямі верай перайшоў народ у новы 1915 год, думаючы, што ён мо і будзе тым пацешыцелем, якога чакаюць.
Але відаць суджана беларускаму народу перажыць ня гэтулькі яшчэ ўсяго.