тыі, другому герою ў романе, — Карамазаву прыходзіцца выступіць супроць гэтай хлусьні ажырэўшай дачніцы, дык гэты-ж самы Хвілёвы ставіць кропку і кажа:
— Але размову ўжо скончылі… — Такім чынам, нават опозыцыянэр Карамазаў аддаляецца аўтарам на бок, каб паказаць фігуру прадстаўніка новай буржуазіі — Аглаю…
А затое Аглая не маўчыць на працягу ўсёй першай часткі роману «Вальдшнэпы», для яе нахабных размоў хапае часу і месца ў зазначаным романе. Яна кажа:
Аглая:
— Карамазова захопила социальна революция своім размахом, своіми соціяльними ідеалами, що іх вона поставила на свойму прапорі. В ім’я ціх ідеалів він ішов на смерть і пішов-бы, висловуючыся його стилем, ще на тысячу смертей. Але як мусів себе почуваци Дмітрий Карамазов, коли він, попавши в так зване «соціалістичне» оточення, побачив, що з розмаху нічога не вийшло й што його комуністична партія потихосеньку та полегесеньку перетворюется на звычайного собі «собірателя землі руськоі» і спускается, так-би мовити, на
