Хоць кусокъ сала,
Капъ каза ўстала.
Ў нашаго дьзіе́да
Такая жы́ла,
Такая жы́ла,
Капъ каза жыва.
Малево.
|}
3.
Лука́шъ аняелисты
Муляваў вуо́брасъ
Панны Чыстай,
Мусяў дамуляваць,
Мусяў прыдрамава́ць,
Насьве́нчшая Матка
Къ яму прыступила,
Насьве́нчшая Матка
Яму гаварыла:
— Ўстань, ўстань, Лука́шъ,
Твуо́й вуо́брасъ дамуляваць,
Да касьцёла афяераваць…
Няесьли вуо́брасъ ліе́самъ,
Страэчаюцца тры разбуо́йники,
Стали вуо́брасъ разбиваць,
Срэ́бро, злото атымаць,
Срэ́бра, злота ня забрали,
Сами камаеня́ми стали
Насьве́нчшае Матки
Да прациўники.
Ольховка.
II. Весеннія.
1.
Вуо́лъ бушуяе, — ве́сну чуяе,
Воранъ грача, — сыра хоча,
Дьзіе́ўка плача, — сына хоча.
Ня бушуй, воля, — наарэсься,
