Гэта старонка не была вычытаная
■
— Эх, даўно ня спаў я на добрым ложку!..
— І на падлозе, Альфрэд, ня дрэнна, калі змарыўся!..
— Але так, як зараз, куды лепш!.. Ведаеш, братка, гэта мне нагадвае як калісьці, у хаце, у Бэрліне…
… і замаўчаў раптам неяк адразу — нешта ўнутры абарвалася:
… У хаце? Як далёка яна. Якая хата?.. ды ці была яна калі-кольвек, ці ня сьнілася…
....І раптам:
— Фрэддзі…
— Фрэдазінька!.
— Фрэдазі!..
— Фрэ… аааа!..
… Па шчацэ, пад вокам пацякло нешта цёплае салёнае… Кранулася вугалка губ… Альфрэд Кляйн з усяе моцы сьціснуў кулакі…
І забыўся на выгаднае ложка. Дарма, што змораны: доўга ня мог ён заснуць…
■
Адпачынак. Раньне.
— Кляйн! — табе ліст!
— Га?
Зьліплыя вочы.
Працірае…
