— І гэта на тыдзень!…
А па вуліцы, — па Фрыарахшрасэ, і па Унтэр-дэн-Ліндэн паўзе натаўп.
Плякаты, — як і калісь. —
І сьпевы — тыя-ж:
|
„Нямеччына, — Нямеччына… |
Праходзіць натаўп ля палацу і заліваецца, — разьліваецца, рассыпаецца ў шалёным крыку:
— Кайзэру, — ура!..
— Гох!.
— Тох!..
— Гох!..
■
Пая фабрыкант, гэр Майкель, і пан інтэндант, гэр Грас, — cядзяць у рэстаране…
… Шампанскае стаіць на стале, як заўсёды, у срэбным вядзёрку ў лёдзе
— Ах, пане Граc — каб вы толькі ведалі, як цяжка цяпер знайсьці вось гэтых остэндзкіх вустрыц!..
— Ведаю, ведаю, даражэнькі мой, — нават больш таго скажу: — учора, дык мой кухар меў нахабства падаць да стала — гамбурскія, замест остэндзкіх…
— Пакаштуйце гэты ананас, ён вельмі добры, — гаспадар учора толькі атрымаў, — праз Швэцыю…
