Гэта старонка не была вычытаная
Некаторыя рушыліся ў той-жа бок, куды ішлі Ліза і Грэтхэн.
У ліку гэтых апошніх і абодва крамнікі.
— Ну, цяпер зразумела… Бачыш — простытуткі… Плача, пэўна таму, што яе кот пакінуў…
— Здаецца, што так яно і ёсьць, — адказваў другі. І яны загутарылі між сабою пра нешта іншае.
Грэтхэн кінула плакаць.
Нейкая жудасная абыякавасьць агарнула яе душу.
— …Простытуткі… — думала яна — …простытуткі…
Ат-жа ён праўду гаворыць…
І моцна сьціснуўшы пальцамі свой тоненькі рыдыкульчык, яна бліжэй прытулілася да Лізкі, што вяла яе пад руку.
