А над кадушкамі лунае вялікі портрэт:
„Кайзэр Вільгэльм II“.
Паўгадзіны і —
маладцаваты, чыста апрануты, і „падбадзёраны“ традыцыйным куфлем Альфрэд Кляйн ужо ляціць на стукатлівым траме.
Стоп. Астаноўка.
Моабітэнштрасэ.
З сіпатым гудам пралятае міма аўто.
Альфрэд выходзіць з вагону.
Хвіліна — і яго глытае хваля мітусьлівага чалавечага натаўпу.
… „Бэрлінэр Тагэблят!“…
… „Бэрлінэр Тагэблят!“…
… „Бэрлінэр Тагэблят!“…
Нейкі прабеглы чалавек затрымліваецца і тыча ў руку хлопцу-газэтчыку дзесяць фэнігаў.
Той (прадаў, — чаго стаяць? — часу няма) ляціць далей.
… „Бэрлінэр Тагэблят!“…
… „У Сараеве забіты аўстрыяцкі эрцгэрцаг Франц-Фэрдынанд!“…
Альфрэд затрымліваецца на хвіліну, шукае ў кітэні грошы.
Не пасьпеўшы знайсьці іх — паварачваецца і ідзе далей: — Ат! Хай іх хоць кожны дзень забіваюць…
■
Вялікі шасьціпавярховы дом.
Каменнымі ўсходцамі паўзе ўверх леска.
