думнасцю, учора абяцалі; à moins que vous ne soyez disposè à payer à la cour d‘assises les 300 roubles d‘amende, que vous refusez pour votre cheval[1], за тое, што не з‘явіліся своечасова. Я прыгадала гэта ўчора, як толькі што вы пайшлі. Дык не запамятайце-ж.
Кн. М. Карчагіна“.
На другім баку было дадана:
„Maman vous fait dire que votre couvert vous attendra jusqu’à la nuit. Venez absolument à quelle heure que cela soit[2].
М. К.“.
Нехлюдаў зморшчыўся. Запіска была працягам той тонкай работы, якую вось ужо два месяцы рабіла над ім князёўна Карчагіна і сутнасць якой была ў тым, што непрыкметнымі ніцямі ўсё больш і больш звязвала яго з ёю. А тым часам, апрача той звычайнай нерашучасці перад жаніцьбай людзей не першай маладосці і не палка закаханых, у Нехлюдава была яшчэ значная прычына, з-за якой ён, каб нават і адважыўся, не мог-бы зараз прапанаваць шлюб. Прычына гэта была не ў тым, што ён 10 год назад спакусіў Кацюшу і пакінуў яе, гэта ён зусім забыў, і ён не лічыў гэта перашкодай для свае жаніцьбы; прычына гэта была ў тым, што ў яго ў гэты самы час была з замужняй жанчынай сувязь, якая, хаця і была парвана цяпер з яго боку, але не было яшчэ прызнана парванай ёю.
Нехлюдаў быў вельмі нясмелым з жанчынамі, але менавіта гэта яго нясмеласць і выклікала ў гэтай замужняй жанчыны жаданне скарыць яго. Жанчына гэта была жонкай прадвадзіцеля дваранства таго павета, на выбары якога ездзіў Нехлюдаў. І жанчына гэта ўцягнула яго ў сувязь, якая з кожным днём усё больш і больш захапляла Нехлюдава і разам з тым усё больш і больш адштурхвала. Спачатку Нехлюдаў не мог перамагчы спакусы, потым, адчуваючы сябе вінаватым перад ёю, ён не мог парваць гэтай сувязі без яе згоды. Вось гэта і было прычынаю, з-за якой Нех-
