— Стараста! — строга крыкнуў сматрыцель.
Выступіў прыгожы, моцны чалавек.
— Ніяк не магчыма суняць, ваша высокаблагароддзе, — сказаў стараста, весела ўсміхаючыся вачыма.
— Вось я суніму, — сказаў, хмурачыся, сматрыцель.
— What did they fight for?[1] — спытаў англічанін.
Нехлюдаў спытаў у старасты, з-за чаго была бойка.
— За падвёртку, укляпаўся ў чужыя, — сказаў стараста, працягваючы ўсміхацца. — Гэты штурхануў, той назад даў.
Нехлюдаў сказаў англічаніну.
— Я-б жадаў сказаць ім некалькі слоў, — сказаў англічанін, звяртаючыся да сматрыцеля.
Нехлюдаў пераклаў. Сматрыцель сказаў: „Можаце“. Тады англічанін выняў сваё евангелле ў скураной аправе.
— Калі ласка, перакладзіце гэта, — сказаў ён Нехлюдаву. — Вы пасварыліся і пабіліся, а хрыстос, які памёр за нас, даў нам іншы спосаб развязваць нашы спрэчкі. Спытайце ў іх, ці ведаюць яны, як па хрыстовым законе трэба. зрабіць з чалавекам, які крыўдзіць нас?
Нехлюдаў пераклаў словы і запытанне англічаніна.
— Начальству паскардзіцца, яно разбярэцца? — з запытаннем сказаў адзін, косячыся на самавітага сматрыцеля.
— Даць яму ў косці, вось ён і не будзе крыўдзіць, — сказаў другі.
Недзе нехта кпліва хіхікнуў. Нехлюдаў пераклаў англічаніну іхнія адказы.
— Скажыце ім, што па хрыстовым законе трэба зрабіць проста адваротнае: калі цябе ўдарылі па адной шчацэ, падстаў другую, — сказаў англічанін, жэстам, як быццам падстаўляючы сваю шчаку. Нехлюдаў пераклаў.
— Ён сам-бы паспрабаваў, — сказаў нейчы голас.
— А як ён па другой залепіць, якую-ж яшчэ падстаўляць? — сказаў лежачы адзін з хворых.
— Гэтак ён цябе ўсяго змачаліць.
— А ну, паспрабуй, — сказаў нехта ззаду і весела засмяяўся.
- ↑ Завошта яны біліся?
