Старонка:Васільковы россып (1929).pdf/16

Я СЯГОНЬНЯ ПАЧУЎ

Я сягоньня пачуў, як сьмяялася ты,
Толькі я ўсё імкнуўся маўчаць…
Ты прышла, ня ўстрывожыўшы шоўк цемнаты,
І прыпала сама да пляча.

Дзесьці скрыпка журыла за сінім акном,
Мы сьмяяліся разам з табою,
Бо я змог разгадаць у ласкавасьці слоў
Сэрцу блізкае і дарагое.

Бо я змог разгадаць, чаму ў вочы глядзеў,
Чаму песьціў мой зірк косы русыя…
................
Дзесьці скрыпка журыла, і сыпаўся дзень
Над акном ў залатой завірусе.