Старонка:Васільковы россып (1929).pdf/47

Толькі я ня стану сумаваць так часта
І спагады ў кожнага
Для сябе прасіць,
Будзе яшчэ многа радасьці і шчасьця,
Будзе яшчэ многа песень і красы.

І няхай лістамі мой усланы ганак
І ў накрапах жоўтых
Цішыня вакол.
Адзінокім выйду у ружовы ранак,
Адзінокім стрэну
Нечаканы боль.

|}