Старонка:Васільковы россып (1929).pdf/49

∗
∗     ∗

Апусьцеў,
Паламаўся парог,
Ні сьцяжынак няма,
Ні дарог.

За вакном
Забялелі сьнягі.
Хто мне вораг,
А хто дарагі?

Я ня знаю такіх,
І ня знаў,
Хто-б сябе для другіх
Расьпінаў.

Хто-б за песьню, за юнны
Задор
Рад сябе узлажыць
На касьцёр.

Так адзін пад завеі
І шум
Сяду ўвечары,
Вершы пішу.

З цішынёю
Вось так і жыву,
Ня тужу
І ня гну галаву.

Што тужыць мне,
Па кім сумаваць.
Завіхрыла віюгамі
Гаць.