|
Зноў вясёлыя хаты і песьні,
І бярозавы гай за сялом,
Гэта ўсё, што завецца Палесьсем,
Краем буйных лясоў і балот.
Гэта ўсё, дзе калісь толькі ведзьмы
На ігрышча зьбіраліся ў ноч.
Так было ўжо спрадвеку заведзена
Ў гэтым краі, цямнейшым за ноч.
А цяпер гэты лес парадзеў,
І балоты старыя засохлі,
Новы, звонкі рассыпаўся дзень
На старыя сялянскія сохі.
Ад таго можа ў гэтай вось хаце,
Дзе я ўзрос і на ногі устаў,
Я убачыў, вісіць на плякаце
Смуглы Ленін заместа Хрыста.
А на прызьбе, дзе колісь дзеці,
Вялі гоман вясёлай гульні,
Хлопчык дзеду чытае газэту
Пра вясёлыя нашыя дні.
Ах ты, край мой, пяшчанае поле,
Залацісты палын ля дарог!
Палюбіў я у песьнях да болю
Тваю радасьць і сум на палёх.
|
