Старонка:Васільковы россып (1929).pdf/62

СТУДЭНТ

Адляталі лісты у шуме
Верасы усьцілалі і мох.
Ён прышоў тады ў зрэбнай кашулі
І з надзеямі ў сініх вачох.

Ён прышоў, гэты смуглы юнак,
І свае адшукаць пуціны,
Каб зьвіваць іх у полі інакш
Дарагая змагла краіна.

Каб у горадзе змог ён спазнаць,
Што для нас даражэй на сьвеце,
Ці далёкіх палёў сівізна,
Ці сяло ў электрычным сьвеце.

Быт вясковы, такая слынь,
Быт вясковы адна перагаса,
Яшчэ многа патрэбна сіл,
Каб старое навек пагасла.

І сьцяжынкай знаёмай і простай
На зары ён пакінуў сяло…
Цяжкаватая з полем ростань,
Але сэрца кудысь вяло.

...........
...........
Дні міналі у вырай нязнаны,
За гадамі ішлі гады…
Патрапалася кашуля старая,
І пяском замяліся сьляды.