Гэта старонка не была вычытаная
Тут у горадзе стала іначай,
У студэнцкай вясёлай сям‘і
Пазабыліся ўсе няудачы,
Сьцігавалі што век на зямлі.
Ледзь зара залацістымі лейцамі
Зазьвініць над іскрыстым пяском,
З парай кніг пад рукою на лекцыі
Ён сьпяшаецца каля вакон.
І цяпер, калі чорныя дні
Праляцелі куды, ня знаць.
Ён па сьпісу першы выпускнік,
Будаваць краіну, будаваць.
Ах, юнацтва, агонь у крыві,
Кармазынавых песень звон.
Прычакае сына дзядуля сівы,
Не паверыць і скажа: сон.
Вось ты дзе, васільковая праўда,
Вось ты, радасьць с студэнцкіх дзён.
Песьню, песьню сьпявайце, грады!
Новай сіле новы паклон!
|}
