Старонка:Васільковы россып (1929).pdf/77

ЛІСТ З ВЕСКІ

1

Ля вакон маіх
Вячорны сум,
Думы порхаюць, як матылі.
Распляпі-ж, віюга, белую касу,
Беласьнежныя палотны пасьцялі.

Ах, чаму-ж гэта
Такая золь,
Тэлеграфныя слупы ў агні…
Нехта срэбраную сыпіць соль
З недасяжнае той
Вышыні.

Спаць ня хочацца,
Такая ноч…
Конка вуліцай праплыла дзесьці.
Прада мною, у сінім задуменьні воч,
Прамінаюць дальнія
Глухія весьці.

2

Горад ціхне,
Горад змоўк,
Толькі мне чамусьці не заснуць.
Я сяло сваё успомніў зноў,
Дарагую сэрцу старану.

Там цяперака
Шумуе лее,
І вятры бягуць за сіні яр.
За Мазырскімі сьнягамі дзесь
Вёска родная
Стаіць мая.