Старонка:Васільковы россып (1929).pdf/83

НА ВАКАЦЫІ

I

Сьнежань.
Вячорні час.
Круціць мяцеліца дзесьці,
Быццам тысяча скрыпак ураз
Загаласілі песьню.

Вечар. А гэтак іскрыста,
Круціцца белы сьнег.
Вербы у срэбных маністах,
Водаль і каля мяне.

Еду. Паскрыпваюць сані,
Звонка усхліпваюць бомы.
Вёрст дзесятак яшчэ лясамі
І ізноўку я госьцем дома.

І ізноў я такі, як раней…
Маладыя дзяўчаты, хлопцы,
Кожны з іх усьміхаецца мне,
Кожны радасьцю п‘яны бясконца.

Зноў лятуць саламяныя весьці:
Комсамол, піонэры, клюб…
Толькі круціць мяцеліца дзесьці,
Верставы засыпаючы слуп.

Толькі вецер шугае бяздомны,
Дзе-ні-дзе усплыве чорны куст,
І ізноў
Рассыпаюцца бомы
Ды сьняжысты дарогаю хруст.