2
Вось і дома я,
Схілены плот,
Пах саломы і мяккага сена,
І залочаны ў далях усход
На бярозавых вісьне дасэнях.
Усё такое звычайнае быццам,
А як гляну, ускіпвае кроў.
.............
Апусьцела старая званіца
І вароны на цэркві старой.
З ціхай ласкаю стрэла матуля, —
Ня відаліся цэлы год,
Нават кот на прымурку сутулым
Белай лапаю мые рот.
А старыя расказваюць нешта,
Быццам дзіва гавораць камусь.
Старадаўнасьць вось гэткая, прэч ты,
Не такая цяпер Беларусь.
3
Ледзь управіўся я з дарогі,
А ужо навіна бяжыць:
— Ты нам свой брат, а ну, Сярога,
Папарадку усё раскажы.
Мы звычайныя, вершаў ня пішам,
Кожны рады пасеву свайму,
Раскажы нам бяз словаў лішніх,
З кім кітаец вядзе вайну.
Як жывуць гарадзкія рабочыя,
B пачым сёньня цэніцца крам?
Дым табачны саквы
Акурваў іх вочы,
Слова кожнае перабіраў.
