ПАРАСКА (прачнуўшыся ад болю).
Што тутка сталася з пасьпе́хам?..
Ну й доўга-ж цягнецца мне ноч…
Такая боль (паказвае) во тут у сэрцы,
Што не змагла нат зьме́жыць воч.
Чакаю ўсё, ці скора доктар,
Калі ён зьявіцца да нас…
АНДРЭЙ.
А во ужо йдзе́… ты-ж, дзякуй Богу,
Такі ўздрамнула добры час;
І так спакойна, ціха спала,
Аж радасна было глядзець.
(перасьцерагаючы).
Ну будзь спакойна… ня смуціся
Ужо… во… во… (ідзе́ на спатканьне доктара)
ужо ідзе́ць.
ЗЬЯВА IV.
Андрэй, Параска, (уваходзяць) Доктар і Агне́шка.
ДОКТАР.
Так! (як-бы змарыўшыся) добрай ночы!
АНДРЭЙ.
…Просім пана!
ДОКТАР (зьняўшы паліто, аддае́ яго Агне́шы;
падходзе да хворае).
Што з вамі сталася…
(зварочаваючыся да Андрэя).
…даўно?
АНДРЭЙ (прыпамінаючы).
А ўжо здае́цца… я ня помню…
Мо‘ з год…
