Старонка:Васількі (1919).pdf/26

АНДРЭЙ.
Жадаў-бы я знаць іх, хто-ж згадаваць
стане:
Тайны дзявочы змушаюць к пашане,
І дзеля тога даруй мне́, нябога,
Часам калі што падумаў за многа
(зьмяняючы тэму).
Глянь, мая кве́тка, (схамянуўшыся, што
слова сарвалася).
…тут у куточку
Будзе прасторна твайму васілёчку.
(Андрэй ставіць вазон на вакно).
АГНЕША.
Як я шчасьліва… о, тут выгода!
Васілёк гэты — жыцьцю асалода…
За панску ласку я удзячна, Бог сьве́дка,
(зрывае васілёк).
Знакам хай служыць родная кве́тка…
(прышпіляе Андрэю да боку).
АНДРЭЙ (зьдзіўлены і трацячы аднавагу бярэ
Агне́шу за руку).
Не́ша, за што-ж мне́, пабойся ты Бога,
Гэткай падзякі ці не замнога;
Хіба за што тут?
(згодна)
няхай падрастае,
Хай на усьце́ху расьце́, расквітае
(падняўшы ражок жаке́та, цалуе кве́тку).
Міла мне́ кве́тка… за ўсе сваё жыцьце
Бачыў я толькі на ме́жах у жыце
Між каласочкаў сьпе́лай збажыны,
Але ня тут во… (паказвае на грудзі).
…ня з ручак дзяўчыны!..
АГНЕША (зачырване́ўшыся).
Э. пакінь, пане…