Гібе́е і сіла і стан твой дзявочы!..
Глядзі да чаго ты?!. (паўза) румянец
апаў…
(прыязна)
АГНЕША.
Дык што мне́ рабіці?..
(входзе, уцякаючы ад гутаркі).
СТАРАЯ (у сьле́д)
А што?.. беражыся!
Душою прыхільнай зусім не дзяліся.
АГНЕША (з дзьвярэй).
А папі, што пані? ня вораг ёй я,
Няхай Бог паправы даѐ ёй штодня
(выходзіць).
ЗЬЯВА VII.
Тыя-ж без Агне́шы.
СТАРАЯ (да сястры).
Ды кажучы праўду…
(прыўстае і пазірае, ці ня чуе хто)
хай будзе між намі…
Яна ўжо старая, зраўняўшы з людзямі,
Як грыб учарне́ла, усохла, згніла…
Ці-ж гэткая пану патрэбна-б была?!
Заўсёды бальніца у хаце, пакута!
Не, гэта ня жонка, а толькі атрута!..
(адходзіць да вакна дэманстратыўна)
СЯСТРА.
Здае́цца ёй лѐпей? Дзе пан? ня відаць…
СТАРАЯ (памалу падходзячы ад вакна да яе́,
супакоіўшыся).
Пакуль тут Сястрыца, пан стаў адвыкаць
І больш трохі мае павольнага часу,
Дый так уцікаць стаў ад сьпе́ху, галасу…
Сястрыца вось рукі яму падмяніла,
А пе́рш неадлучна яго це́нь хадзіла.
