Гэта старонка не была вычытаная
ЗЬЯВА XIV.
Тыя-ж без Агне́шы.
ПАРАСКА (дале́й).
Я не хачу, я іх баюся…
Прашу, каб больш іх ня было…
Каторы раз я прыкмячала,
Вось не здарма мне́ сьняцца сны:
Пе́рш ты, пасьля яна надзе́ла,
А сяньні разам Не́шка й ты.
Што з вамі стала я ня знаю;
Андрэй — больш Не́шкі ня клічы,
Я не хачу яе́: будзь ласкаў
Цяпе́р… (сярдзіта)
Сягоньня разьлічы.
АНДРЭЙ.
За што? Параска, Бог з табою!
За што? чым вінна? не гані!
Яна-ж ты бачыш, нам спрыяе
І неадлучна ночы й дні
Сядзіць што дзе́нь тут пры пасьце́лі,
Цябе́ шкадуе і ня раз
Крыёма плача… будзь здарова
(адходзячы)
Спакойнай ночы!..
ПАРАСКА.
У добры час!..
Але прашу, каб Не́шкі сяньня
На’т сьле́ду ня было і званьня!
3АBЕСА.
|}
