Вясковая убогая хата. Агнеша сядзіць на ложку і ўскалыхавае дзіця, прыпяваючы.
ЗЬЯВА I.
Агне́ша — адна.
АГНЕША.
Баю, баю, мая дзе́тка…
Баю, баю, міла кве́тка!..
Ве́чар цяпле́нькі
Стане цямне́нькі…
Сьпі, мая дачушка!
Яблынкі ўжо ў кве́тках,
Расіца дрыжыць на ве́тках,
Як сьляза матулі:
Скарг яе́ ня чулі:
Людзі ачарстве́лі.
Цяжка жыць на сьве́це стала:
Стыду, крыўды, мук ня мала
І цябѐ ждуць зьдзе́кі,
Бяз віны папрэкі.
Шмат бяды дазнаеш…
Даруй матцы… я бяз долі
(плача)
Праліла ужо сьлёз даволі,
І ты, дзяціна,
Уце́ха адзіна,
Даруй мне́, дачушка!
(уваходзіць Бабуля, Агне́ша выходзіць).
|
