Гэта старонка не была вычытаная
АГНЕША (тулячы дзіця пяе́)
(Бабуля плача, дзе́д задуманы стаіць апусьціўшы
галаву).
Хмара сонца бле́ск скрывае,
Апошні промень пагасае,
Прымрак гусьце́е,
Сэрца-ж мне́ мле́е.
Зіначка, дачушка!
Я ня знаю чаго плачу,
Зорку ясную я трачу,
Кве́тачку ружынку[1],
Мілую дзяўчынку,
Сірату бяз маткі…
Заўтра зраньня дзе́нь настане,
Сонца йзноў праз хмары гляне,
Пашле́ касулькі,
Але матулькі
Зіначцы ня будзе
(узьдзяе́ хусту, што падае́ Андрэй і, узяўшы
дзіцё на рукі, выходзіць з хаты пяючы).
У пакоях сьве́тлых ясных
Чуць ня будзеш сьлёз няшчасных,
Дзе́тка малая,
Доля-ж такая…
Няма твае́ маткі…
3АBЕСА.
|}
- ↑ Палёнізм, пабеларуску — рожаньку.
