Ганак; даьве́ры рашчынены. Ясна відаць катафалк. Параска плача каля дамаўя. Чарада зьбіраецца што раз усё бале́й.
ЗЬЯВА I.
Андрэй — адзін.
АНДРЭЙ.
Божа, Божа! як мне́ смутна,
У вачох цямне́е!
Чаму людзі маюць шчасьце,
А мне́ Бог жале́е?
Людзі маюць шмат уце́хі,
Жывуць шчасна, міла…
Няўжо мне́ тэй сьве́тлай долі
У Бога нехапіла.
Людзі скарбамі багаты,
Це́шацца сям‘ёю,
А мяне́, з адзіным скарбам,
Разлучыў з дачкою!
І за што, скажы… (з жалем) мой Божа,
Ты ка мне́ так строгі,
Маладога мяне́ крыўдна
Зьвёў з шляху-дарогі?
(з гне́вам)
Сьве́тлых дзён мне́ даў так мала,
Ды і тых шкадуеш,
Ня ўжо просьб і нараканьняў
Ты маіх ня чуеш?
|
