Няма атхланьня, з сіл пазбыўся…
Я трачу розум… нельга жыць!..
(сьціхаючы)
І моладасьць мая ўся згасьне,
Яе́ я змушан загубіць
Бяз ясных хвіль у злой нядолі…
Сябе́… сябе́… найбольш віню.
(змацняючы дух)
Ды, даўшы слова быць ёй ве́рным,
Яго ніколі не зьмяню.
ПАРАСКА (прачыхаецца).
Ох… мне́ нядобра… як мне́ слаба…
Хаця-бы Божы дзе́нь прыждаць.
Ці прыдзе доктар?
(зварочаваецца да мужа)
…Дых займае…
Цябе́ я мушу пажагнаць.
Ох, Божа мой… (змоўкла).
АНДРЭЙ (кліча Агне́шу, Старая памыкаецца
бе́гчы).
…Агне́ша!
АГНЕША (аказаваецца за сцэнай).
…Чую!
АНДРЭЙ.
Бяжы баржджэй, хутчэй ідзі;
Якога доктара застанеш,
То без адкладу прывядзі.
ЗЬЯВА II.
ТЫЯ-Ж і АГНЕША (уваходзе, ускідавае хустку
і выходзе).
АНДРЭЙ (ля дзьвярэй).
Калі-б спытаў скажы, — што пільна…
Табе́ ж ня боязна, што ноч?
(хворая праз сон кашляе).
