Гэта старонка не была вычытаная
3
Гул фабрычны сьпяваў прывітаньне,
Блукаў чырвані подых ў палёх.
А назаўтра ў туманнае раньне
Кліч паўстанца над краем лёг.
Галю горад, няволяй спавіты,
Няпрыхільна, са злосьцю спаткаў.
Скроні сьціснулі камяніцы,
Смутак па бруку праскакаў.
Ўсёй душою ў змаганьне за волю…
Не палохаюць кулі яе.
Галя думак натхнёным звонам
Людзям лепшую долю куе.
Дзень за днём ішлі бязупынна,
Дзень за дзень — хаваўся, зьнікаў.
Людзі кажуць — у сэрцы дзяўчыны
Закрынічыла сінь васілька.
