Старонка:Вершы (Бандарына, Вішнеўская, Пфляўмбаўм, 1926).pdf/19

6

Ледзь пахіла сыходзіла сонца,
Ажывалі кудлатыя шаты,
У небе хмуры валаконцы,
І ветрык пасьвістваў заўзята.
Толькі явару сёньня ня весела,
Толькі явар панура стаяў.
Але што-ж, калі, ён так шчыра
Сінявокую Галю кахаў…

|}