Гэта старонка была вычытаная
Быў ліхім і упартым паўстанцам,
А сягоньня ўжо сын іншых дзён…
І, нібы электрычная станцыя,
Правадамі чуцьця ён урос у бурлівы раён.
∗ ∗
∗ |
Грудзі сьціснуў ён моцна рукамі:
Чагось мала, чагось хочацца больш.
Чалавечае сэрца ня камень,
Каб ня чуць і уласную боль.
Ах, вясна, шумным морам разьлейся,
Хай лятуць журавамі дзянькі…
Ах, Алеся! Чорнабровая ты, Алеся:
Прамяністы і шчыры свой пагляд ускінь!
Пакахаў і — гарэзіць, вядома.
Пакахаў і — у сэрцы міжвольны крык.
Вёскі. Тэзісы. Кнігі. У сходы райкому,
Ды к таму і яна.
Хай душа бязупынна іскрыць…
