Гэта старонка не была вычытаная
І ты, мая гарбатая бабулька, вёска —
Піць ня будзеш коўшам палыновых зельляў:
Убачыш — амалодзяць комсамолкай вёсны,
Інакш ад сёньняга палі узросьцяць зелень…
Іду. Іду ў раздум‘і. Ў сівыя туманы
Ціш мачае-мочыць сьвіты сваёй крысься.
Далёка дзесь сьмяецца аганёк рахмана.
Далёка дзесь касьцёр комэтай заіскрыўся…
|}
