Гэта старонка не была вычытаная
IX
Разьвіднелася…
Змоўклі грымоты,
Акрапіліся раніцай гмахі,
Як магутна-чырвоныя роты
Уздымалі над вёскаю сьцяг.
А пад сьцягам жыцьця-вызваленьня,
Пад страхою сялянскае хаты,
Сустракала ўдава з адраджэньнем
Лёгкакрылых сыноў-арлянят,
І малініла сэрца пажарам,
Абнімаючы Янку малога.
Пагасалі асеньнія чары,
Расьцьвітаў Беларусі разлог.
Сёньня ён, ды нястрымана-вольны
Піонэр і паўстанец у вёсцы,
Дзе нядаўна ў часы паднявольля
Гадаваўся ў пакутах і рос.
Яго брат, што старое разбурыў —
Комсамол з пролетарскаю верай!..
Яму матка — ўзгадована бурай
Комсамолія Б.С.С.Р.
|}
