Гэта старонка не была вычытаная
ТАМ ВЯСНА…
Там вясна…
А тут краты астрогу….
Ой, ты, сэрца, тугою ня ный!..
Вочы мералі гоні-разлогі
Усьміхаліся волі яны.
Там лясок… Сенажаці… Даліны…
Цёмны гай… Адзінокі Карней…
Ой, палі чужа-дальняй краіны,
Прысудзеце свабоду вы мне!..
Прысудзеце арлу маладому, —
Бо мне хочацца вольна кружыць.
Але не…
Але не…
— Невядома!
Нешта вецер гудзе на мяжы.
Заўтра рана за горадам, мусіць,
Мяне куля сястрыцаю стрэне.
— Ня сумуйце-ж, лясы Беларусі,
Што мяне ашлюбуе расстрэл!..
Над магілай асеньнія сьцюжы
Прапяюць мае словы тады:
„За вялікую справу лапцюжных
Тут пахован Якім малады!..“
