Старонка:Вершы (Трус, 1925).pdf/42

НА СЕНАЖАЦІ

Там, за лугам зарою сатканым
Яшчэ дрэмле лясок баравы,
А сталёвыя косы ад рана
Ужо будзяць з расой паплавы.

Ой, ня дуб пахіліўся да долу,
Не разьвесіў гальлё над гарой. —
Гэта з выглядам смугла-вясёлым
Хіляць постаць касцы над травой.

Размахнуліся рукі змаганьнем,
Не замуляюць косы пляча!..
Будзем позна касіць — да зьмярканьня, —
Вольнай працы настаў ужо час.

Вочы-зоры купаюцца ў вары,
Але ў даль ня спыняецца шаг, —
Калі поўныя грудзі пажару,
Калі поўна ахвоты душа!

І кладуцца пракосы мурогу,
Запаўняюцца шчасьцем сьляды.
Нам ніхто не заслоніць дарогу —
Вольнай раці касцоў маладых!..