Старонка:Веснапесьні (1929).pdf/20

ВЯСНА.

Вясна… на панадворку сьмех срабрысты,
А з гулкіх вуліц грукаты калёс,
Катрынкі галоснай напеў бражджысты
І мора радасьці і мора сьлёз…

Ідзеш… мяшаешся ў народу кучу,
Між міліёнаў рознародных нот…
І нешта ў сэрцы вырастае балюча,
І штось баліць, як глянеш на народ!..

Здаецца-б клікаў да работы новай,
Да песьняў веснавых, да шчасьця, да жыцьця!
Ды што між грамады гарачыя прамовы!?
На вуліцы… катрынка… сьмех… вясна…

1925 г.