Старонка:Веснапесьні (1929).pdf/22

∗
∗               ∗

У вакно маё ноч пазірае,
У садзе дрэвы панура шапацяць…
І нуда у грудзёх маладая
Зноў рукой палажыла пячаць.

Нешта спутала хворыя грудзі,
Нешта рвецца з грудзей на абшар,
А васеньняя ночка марудзіць,
А васеньняя ночка, як чар.

Ня шумеце вы, дрэвы старыя,
Не дражнеце збалелых грудзей, —
Мо‘ трывогі зыйдуць маладыя,
Можа сэрца заб‘ецца сьмялей!..

Ціха шэпчуцца дрэваў галіны,
Нібы туляцца к шыбам вакна,
І вясны усплылі успаміны,
І з вачэй пакацілась сьляза.

1925 г.