Гэта старонка не была вычытаная
Думкі аб жыцьці распалілі мой розум. Я думаў аб глыбокіх ідэях, аб сэньсе жыцьця…
Няўжо-ж жыцьцё — гэта панаваньне зла й няпраўды? Няўжо-ж не аднолькавае права ўсіх — жыць?!
Грудзі ўздымаліся, поўныя юнацкага пылу й запалу…
Так заўсёды ў моладасьці…
————————————————————
На гары хтось пяяў:
|
Эх ты доля, мая доля, |
Ня сьпіцца камусь… Хтось сумуе аб разьбітых днёх… Толькі сумаваць яму й засталося. А баявыя песьні запяе яго сын, — маладое пакаленьне.
————————————————————
У непарушанай вышыні мігцелі халодныя зоры, сымбалі волі й прастору…
1926 г.
