|
Крылата цені мітусяцца,
Шумяць маркоцячыя хвоі…
Праз вецьце зоркі мігацяцца
На крыльлях казкі залатое…
Далёкі шум брыдзе з туманаў,
У гушчы жальбою галосіць…
Як чараўнік, рукой вятранай
Чапае струны стромкіх сосен…
Далей, далей імкнецца, ймчыцца
(Яшчэ зьвініць, яшчэ гамоніць),
Разьвее плескам сон крыніцы,
Шапне калосьсям штось на гонях…
Тканінай мглістаю крыляцца
Маркотных хвояў цені-роі…
Праз вецьце зоркі мігацяцца
На крыльлях казкі залатое.
1928 г.
|
