Плёскае, пеніць вазёрная роўня Ў дрэме салодкай ківае чарот… Імчымся на лодцы да далі чароўнай Пад ціхія казкі гамонячых вод… Істужкай сярэбранай востраў імгліцца. Чуюцца сьмехі і плача гармонь… О, старана! Сэрцу люба маліцца Тваім безьбярэжжам, тваім берагом…
1928 г.
