Старонка:Ветразі (1929).pdf/45

АДВАЖНАЯ ПАНЕНКА

Ноч!..
Адліга!
Цішыня!..
Пад маністай сьнежнаю
Дрэмле вольха і сасна
Ўздоўж шляхоў заежджаных.

Коні мчаць!..
Зямля дрыжыць!..
Абганяем месяц!..
Вышлі ў поле варажыць
Цені пералесіц.

Выслаў далечы туман
Быццам у пятроўку.
На санях сядзіць фурман,
Я і незнаёмка.

Штосьці сумна?!..
Лес, —
І лес…
Ноч чарней ад сажы…
— Слухай, дзядзька,