Старонка:Ветразі (1929).pdf/49

СТЫХІЯ

Крышыла лёд,
Крышыла скалы
Аб нос бэтоннага быка…
Выбацкіх будак прычандалы
Сярдзіта зносіла рака.

Эй, хто там,
Хто там несьвядома
Надынаміціў дзікі стогн?!
Не зараджай стыхію громам, —
Стыхія мае свой закон!

Ярчэй ад сонечнае гуты,
І халадней ад чорных пліт
Яе закон усемагутны, —
Яна і гром,
І дынаміт.

На шчэпкі скрышыць у хвіліну
Стыхія моцныя масты,
Як грудзі тысячы ардынаў
Крышталік шкла між пустаты.