Гэта старонка была вычытаная
І нават пальцаў тонкі рух
Зрабіўся страшны,
Нібы краты…
Вось імі толькі-што глаўбух
Зрабіў заклятую растрату.
А навакола гаманіў
У кожным русе горды выраз:
— Няма на сьвеце лепшых дзіў,
Як наша творчая імклівасьць!.
А за акном,
А за акном,
Дзе ноч туманы карагодзіць,
Народ крывавым мазалём
Шляхі пракладываў стагодзьдзям.
Радзелі пушчы і лясы,
Між дзікіх сёл,
Між дзікіх шатаў —
Расьлі да неба карпусы —
Асілкі сонечнага заўтра…
..........
Вагона цёмнае акно
Ён адчыніў кароткім рухам…
І вырваўся магільны стогн
З грудзей растратчыка-глаўбуха.
— Няхай шукаюць там сьляды,
Сьляды зладзейскае растраты...
