Старонка:Ветразі (1929).pdf/77

Я сам сябе для грамады
Назаўсягды,
Таксама страціў.

Імчы цягнік,
Імчы хутчэй,
Прымі зямля свае дарункі!..
…Крывавы сноп жывых касьцей
На рэйках хруснуў чорным клункам…

А за акном,
А за акном,
Дзе ноч туманы карагодзіць,
Народ крывавым мазалём
Шляхі пракладываў стагодзьдзям.

9-IX—29 г.

|}