Гэта старонка не была вычытаная
Ён пашоў,
Каб нячуваны боль
Прамяняць на баявую зброю…
Не шкада ў рабінавую золь
Налажыць мужыцкай галавою.
Мы ня так,
Як тысячы другіх…
Пад цыліндрам душ не замыкаем…
Не стаім на сьцежках крыжавых,
І ў кішэні камень ня трымаем.
Мы умеем чэсна ваяваць,
Мы умеем плакаць і сьмяяцца,
А ня ўмеем слабых катаваць
І законам моцных закрывацца.
Зайцу дыхаць некалькі хвілін
У зубах разьюшанага зьвера…
Задыміўся злосны кокаін
У нікчэмным сэрцы афіцэра.
Ён дае увечары загад
У адказ адважным партызанам
Частаваць штыкамі і пажарам
Саламяныя шарэнгі хат.
III
А Праксэда,
Бедная Праксэда,
У каханьні бачыць забыцьцё…
