Гэта старонка не была вычытаная
дзьве сьлязы
як упалі на грудзі…
........
Гэта з маткаю
плакалі людзі;
сьлёзы камень
крышылі у брудзе,
калыхалі
жыцьцёвую тайну.
Дзьве сьлязінкі
мне ўпалі на грудзі,
завіліся, як сон, у каралі.
Завіліся вятрыньню на хвалях
і адбіліся ў сэрцы
крышталем
дзьве сьлязінкі,
што ўпалі на грудзі.
І хацелася.
плакаць да болю,
плакаць горка
з табой ля парогу!..
Але я…
