Старонка:Ветры буйныя (1927).pdf/17

ОЙ, НЯ ЯСНАГА СОКАЛА КРЫЛЬЛЕ…

Ой, ня яснага сокала
крыльле, —
Праімчаліся дні-сонцавеі…
Мае вочы журбу утапілі
У кляновай, пажоўклай лістве.

Праімчаліся дні
сонцавеі,
І гаі адцьвілі, адзьвінелі…
Ветры буйныя сум паразьвеялі,
Як туман залаты па вясьне!

І гаі адцьвілі,
адзьвінелі,
Ціха журацца ў лісьці асеньнім…
Плачуць сосны ў нямым задуменьні,
А пад соснамі ў ветразі сьцені.