Гэта старонка не была вычытаная
Жывыя вобразы,
Што гэтая жанчына
Пазнала сьвет…
Пазнала ў ім людзей!..
Пазнала ўсё!..
І там, дзе ветры веюць,
Сустрэла ў радасьці
Прыгожую вясну…
Каб хоць яшчэ
Сягоньня ўспамянуць
Былыя дні,
Што адцьвілі ў завеях.
Яна глядзіць…
А вочы, як агні,
Цярэбяць чорную
Касу ў тумане…
Пад кволай золкасьцю,
У ветрах на майдане
Сваю душу
Мне хочуць расчыніць.
Бо там, на дне,
