Старонка:Ветры буйныя (1927).pdf/49

САСНА

I

… Дзе лозы ніцыя ў тумане
Журбу выплаквалі да дна,
Там адзінока на кургане
Стаяла стромкая сасна.

І ў тонкай шэрані галінаў,
Пад лёгкі повей-ветравінь,
Я песьні казкі і быліны
Вякоў няспыненых лавіў.

Аб гэтых песьнях і былінах
Шумела кволае гальлё…
Калі жыцьцё танула ў ціне
Ды сьцені слаліся ў палёх.

Бывала ў вечар смугла-сіні
Расою ўпоіцца сасна,
Павеюць ветры па даліне
І закалышыцца яна.