Гэта старонка не была вычытаная
Была ў мяне дачка Зарайя;
На ўлоньні вольнасьці яна
Расла, як кветка маладая,
Ў цыганскім табары адна.
Сям‘я па сьвету вандравала…
Зарайя — роднае дзіця —
З гадоў маленства пакахала
Разгул цыганскага жыцьця!.
Яна любіла апаўночы
Сьпяваць у табары адна.
Глядзеў у чорныя я вочы
І слухаў песьні да відна.
Глядзеў… І ў сэрцы стылі чары,
Ўсплывалі вобразы на дне,
А струны звонкае гітары
Складалі казкі яны мне.
І ў гэтых казках-успамінах
Майго жыцьця — разгулу дні,
Насілі ветры пры даліне,
А гай над рэчкай гаманіў.
1925 г.
|}
