Гэта старонка не была вычытаная
А я ў ветры, ветры ніцым
Ўспомню звонкую крыніцу…
Ўспомню вечар верасьнёвы,
Над вадой садок вішнёвы.
І ў садох, дзе тонуць хаты,
Сьпевы звонкія дзяўчатаў
Будуць вольна і гульліва
Заміраць у пералівах:
Плыве човен
вады повен
човен апаўночы…
Зацьвілі,
закрасавалі
твае кары вочы…
Зацьвіла,
закрасавала
радасьці усьмешка.
Буйным лісьцем
завіліся
твайго жыцьця сьцежкі!..
